03-10-2020, Saat: 20:28
Allâhü Teâlâ insana kendini; içindeki his ve fikirlerini haricendekilere açık ve güzel ifade edebilmesi ve anlatınlanları anlaması için nutuk ve lisan nimetini ihsan etti ki ilim öğren ve Kur'ân-ı Kerim'in talimi de bununla olur. Peygamberlerin ilhai tebligatı yapabilmeleri, kitablar getirmeleri, ümmetlerin onlardan istifade edebilmeleri hep beyan ilmi, dil nimeti sayesindedir. Bu sebepten, mendub.com "(Allâh) o (insan)a beyanı (meramını ifadeyi) öğretti." (Rahman Suresi, ayet 4) buyurarak onu nimetlerinden saydı.
En iyi söz, manası apaçık olan sözdür. Söyleyenin niyeine ve samimiyetine göre Allâhü Teâlâ söze büyüklük ve hikmet verir. Mana yüksek, söz kısa, sağlam, zorlamasız ve düzgün olursa yağmurun toprağa tesiri gibi kalplere tesir eder.
Amir bin Abdülkays "Söz kalpten çıkarsa kalbe ulaşır, dilden çıkarsa kulaklardan öteye geçmez. demiştir.
İmam Zeynelabidin (k.s.) "İnsanlar iyi ifadenin faydasını bilseler, kalplerini karıştıran her şeyi ifade eder ve aralarında anlaşmazlığa sebep olan şeylerden kurtulurlardı. Lakin onlar ya cehaletle sönük olurlar yahut kibirle aldanırlar. Ya hevalarına uyarak düşünmezler yahut kantarları kötü olduğundan ilmin üstünlüğünü kavrayamazlar." buyurmuştur.
Muhammed Bakır (r.a.) "Bütün hayatın ve geçimin muvaffakiyeti bir ölçek tutar ki bunun üçte ikisi anlayış, üçte biri de görmezlikten gelmektir. Anlayıştan başkasında hayır ve fayda yoktur. Zira insan ancak bildiği ve anladığı şeye müsamaha gösterir." buyurmuştur.
Hatib, gönlü rahat, azaları sakin olmalı ve kelimeleri seçerek konuşmalıdır.
Avama hitab ederken kelimeleri pek süslemeden ve sade konuşur.
Hikmet sahibi kimse ile kelimeleri seçerek ve sözünü süsleyerek konuşur.
Sözünü en iyi seçebilen en iyi mantık bilendir.
Hz. Hasan (r.a.) "Akıllı kimsenin dili, kalbinin arkasındadır. Bir söz söyleyecek olsa önce düşünür. Faydası varsa söyler, faydasız ise tutar.
Cahilin kalbi, dilinin arkasındadır. Bi söz söyleyeceğinde faydası olsa da olmasa da söyler." buyurmuşlardır.
En iyi söz, manası apaçık olan sözdür. Söyleyenin niyeine ve samimiyetine göre Allâhü Teâlâ söze büyüklük ve hikmet verir. Mana yüksek, söz kısa, sağlam, zorlamasız ve düzgün olursa yağmurun toprağa tesiri gibi kalplere tesir eder.
Amir bin Abdülkays "Söz kalpten çıkarsa kalbe ulaşır, dilden çıkarsa kulaklardan öteye geçmez. demiştir.
İmam Zeynelabidin (k.s.) "İnsanlar iyi ifadenin faydasını bilseler, kalplerini karıştıran her şeyi ifade eder ve aralarında anlaşmazlığa sebep olan şeylerden kurtulurlardı. Lakin onlar ya cehaletle sönük olurlar yahut kibirle aldanırlar. Ya hevalarına uyarak düşünmezler yahut kantarları kötü olduğundan ilmin üstünlüğünü kavrayamazlar." buyurmuştur.
Muhammed Bakır (r.a.) "Bütün hayatın ve geçimin muvaffakiyeti bir ölçek tutar ki bunun üçte ikisi anlayış, üçte biri de görmezlikten gelmektir. Anlayıştan başkasında hayır ve fayda yoktur. Zira insan ancak bildiği ve anladığı şeye müsamaha gösterir." buyurmuştur.
Hatib, gönlü rahat, azaları sakin olmalı ve kelimeleri seçerek konuşmalıdır.
Avama hitab ederken kelimeleri pek süslemeden ve sade konuşur.
Hikmet sahibi kimse ile kelimeleri seçerek ve sözünü süsleyerek konuşur.
Sözünü en iyi seçebilen en iyi mantık bilendir.
Hz. Hasan (r.a.) "Akıllı kimsenin dili, kalbinin arkasındadır. Bir söz söyleyecek olsa önce düşünür. Faydası varsa söyler, faydasız ise tutar.
Cahilin kalbi, dilinin arkasındadır. Bi söz söyleyeceğinde faydası olsa da olmasa da söyler." buyurmuşlardır.